Πρώτη επαφή με τα νέας γενιάς εξατομικευμένα υποπεριοστικά εμφυτεύματα. Συμβουλές και μυστικά : Αναφορά Περίπτωσης.
Λιάπης Ηλίας1, Ρούφου Αθανασία1,Καλφαρέντζος Ευάγγελος2
1.Ιδιωτικό ιατρείο, Αθήνα, Ελλάδα2. Επ. Καθηγητής ΣΓΠΧ Οδοντιατρική Σχολή ΕΚΠΑ
Liapis Ilias1, Roufou Athanasia1,Kalfarentzos Evangelos2
1)Private Practice, Athens, Greece2)Assistant Professor OMFS University of Athens Dental School
Περίληψη:
Τα οδοντικά εμφυτεύματα αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της οδοντιατρικής και χρησιμοποιούνται για την αποκατάσταση των δοντιών που λείπουν εδώ και αρκετές δεκαετίες. Ταξινομούνται σε τρεις κατηγορίες: τα ενδοοστικά (endosseous) , τα υποπεριοστικά (subperiosteal) και τα διοστικά (transosteal). Τα υλικά που κυρίως χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των οδοντικών εμφυτευμάτων, μπορούν και αυτά να χωριστούν εξίσου σε τρειςκατηγορίες: μέταλλα, κεραμικά και πολυμερή.
Σήμερα, στην καθημερινή οδοντιατρική πράξη τα πλέον διαδεδομένα οδοντικά εμφυτεύματα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της νωδότητας είναι τα ενδοοστικά εμφυτεύματα. Ωστόσο, δεν μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμεσε περιπτώσεις που έχουμε προχωρημένη απορρόφηση της φατνιακής ακρολοφίας. Σε αυτές τις περιπτώσεις για την αποφυγή πολλαπλών και εκτεταμένων χειρουργείων σκληρών και μαλακών ιστών, τα εξατομικευμένα υποπεριοστικά εμφυτεύματα αποτελούν μια εναλλακτικήθεραπευτική προσέγγιση.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, με την ενσωμάτωση της ψηφιακής τεχνολογίας η οδοντιατρική εμφυτευματολογία έχει αλλάξει δραματικά. Ειδικότερα,η σύγχρονη διαγνωστική απεικόνιση, η ψηφιακή τεχνολογία, η σύντηξη μεταλλικών κόκκων με λέιζερ και γενικά οι σύγχρονες μέθοδοι παραγωγής, μας επιτρέπουν πλέον την προσομοίωση και στην συνέχεια κατασκευή ειδικών πλεγμάτων τιτανίου που ταιριάζουν απόλυτα στις εξατομικευμένες ανατομικές απαιτήσεις των ασθενών.
Ο σκοπός αυτής της παρουσίασης είναι να περιγράψει την μελέτη και την αποπεράτωση, του χειρουργικού και προσθετικού μέρους ενός εξατομικευμένου υποπεριοστικού εμφυτεύματος που κατασκευάστηκε προσθετικά καθοδηγούμενογια την αποκατάσταση μίας νωδής άνω γνάθου με μια ακίνητη υπερκατασκευή.