Η χρήση γναθοπροσωπικών τεχνικών για την αντιμετώπιση της υπνικής άπνοιας : Μια βιβλιογραφική ανασκόπηση.

 

Τσόγκας Παύλος Μάριος

Treating sleep apnea using Oral and Maxillofacial surgery techniques: a literature review

Tsogkas Pavlos Marios

Η υπνική άπνοια είναι μια χρόνια πάθηση σχετιζόμενη με διαταραχές του ύπνου λόγω της επαναλαμβανόμενης απόφραξης του ανώτερου αεραγωγού. Αποτέλεσμα αυτής είναι η διατάραξη του ύπνου, η μείωση του κορεσμού του οξυγόνου και η υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η πάθηση αυτή συνδέεται με γενικευμένη αύξηση της θνησιμότητας, παθήσεις του καρδιαγγειακού, διαβήτη και δυσκολία απόκτησης νέων γνώσεων. Κατά συνέπεια μειώνει πολύ την ποιότητα ζωής του ατόμου. Η αντιμετώπισή της συνίσταται στη συμπτωματική θεραπεία της. Η πιο αποτελεσματική μέθοδος (gold standard) είναι η χρήση συσκευής cpap (continuous positive airway pressure- συνεχής θετική πίεση αεραγωγών).

Σε περιπτώσεις που είτε ο ασθενής δεν θέλει να ακολουθήσει τη θεραπεία αυτή ή ο αριθμός των απνοιών ανά ώρα είναι υπερβολικά μεγάλος, τότε τα διάφορα πρωτόκολλα διαχείρισης της υπνικής άπνοιας συστήνουν τη χρήση πιο επεμβατικών-χειρουργικών τεχνικών. Η χειρουργική τεχνική που φαίνεται να έχει τα καλύτερα και τα πιο μακροχρόνια αποτελέσματα είναι η τεχνική της γναθοπροσωπικής προώθησης ( MMA-maxillomandibularadvancement, προώθηση άνω και κάτω γνάθου). Σύμφωνα με αυτή, γίνεται οστεοτομεία της άνω και κάτω γνάθου και στη συνέχεια, αφενός η κάτω γνάθος προωθείται προς τα μπροστά μετακινώντας το υοειδές οστούν προς την ίδια κατεύθυνση, μέσω των μυών, αυξάνοντας τη διατομή του αεραγωγού κι αφετέρου η άνω γνάθος, μετακινείται προς τα εμπρός, αυξάνοντας τη διατομή του ρινοφάρρυγγα/στοματοφάρυγγα και διευκολύνοντας τη ροή του αέρα.

Δευτερευόντως όταν δεν απαιτείται η διόρθωση της υπνικής άπνοιας με τόσο επεμβατικές μεθόδους, χρησιμοποιούνται οι τεχνικές της προώθησης του γενειογλωσσικού μυός, που έχει ως αποτέλεσμα τη μετακίνηση της γλώσσας σε μία πιο πρόσθια θέση ηρεμίας ώστε να μην αποφράσσει τον αεραγωγό και της αύξησης του μεγέθους της υπερώας μέσω διατατικής οστεογένεσης ( dome-distraction osteogenesis maxillary expansion), ώστε να αυξηθεί η ακτίνα του στοματοφάρυγγα.