Η ενδοστοματική χρήση μισχωτού κρημνού μυώδους πλατύσματος στην αποκατάσταση ελλείμματος της κ. γνάθου λόγω φαρμακευτικής οστεονέκρωσης: Αναφορά περίπτωσης
Στυλιανού Μ., Σούλιου Χ., Μπουντανιώτης Φ., Παπαδιόχος Ι., Λιανού Β., Αντερριώτης Δ.
The intraoral use of superior pedicled platysma myocutaneous flap for reconstruction of medication related osteonecrosis of the mandible: a case report
Stylianou M ,Souliou C.,Bountaniotis F., Papadiochos I., Lianou V., Anterriotis D.
Εισαγωγή
Η χρήση του κρημνού μυώδους πλατύσματος για αποκατάσταση ελλειμμάτων στην περιοχή στοματογναθικού συστήματος δεν αποτελεί την πρώτη επιλογή στην σύγχρονη επανορθωτική χειρουργική. Ωστόσο, διατηρώντας την αγγείωση του, ο κρημνός συνιστά μια αξιόπιστη λύση για την ενδοστοματική μεταφορά τραχηλικού δέρματος και μυώδους πλατύσματος.
Σκοπός
Σκοπός της παρουσίασης είναι η αντιμετώπιση της κλινικής περίπτωσης ασθενούς 78 ετών με οστεονέκρωση κάτω γνάθου (στάδιο ΙΙΙ) λόγω λήψης δενοσουμάμπης στο πλαίσιο χρόνιας θεραπείας καρκίνου του μαστού. Η οστεονεκρωτική βλάβη αντιμετωπίστηκε με φαρμακευτική και χειρουργική θεραπεία, κατά την οποία πραγματοποιήθηκε περιφερική γναθεκτομή στην πρόσθια περιοχή της κάτω γνάθου. Η αποκατάσταση του ελλείμματος περιελάμβανε την τοποθέτηση μίας προεγχειρητικά διαμορφωμένης πλάκας αποκατάστασης τιτανίου (τύπου reconstruction) και ακολούθως την κάλυψη της με μισχωτό κρημνό μυώδους πλατύσματος που η στιβάδα της επιδερμίδας αφαιρέθηκε. Ο κρημνός δεν εμφάνισε σημεία φλεγμονής, νέκρωσης ή διάσπασης, ενώ η όλη μετεγχειρητική πορεία της ασθενούς ήταν ομαλή. Μέχρι και σήμερα, 8 μήνες μετά, ακολουθείται πρωτόκολλο κλινικής παρακολούθησης και ακτινογραφικών επανελέγχων, κατά τα οποία δεν διαπιστώνονται σημεία υποτροπής της τοπικής νόσου και αποκάλυψης της πλάκας.
Συζήτηση
Το μυώδες πλάτυσμα με τη μορφή αγγειούμενου μισχωτού κρημνού (με τη βάση του άνωθεν) περιέχει λεπτό, άτριχο δέρμα μαζί με μυ και φέρει ικανοποιητική ακτίνα μεταφοράς για να επιτραπεί η αποκατάσταση μικρού και μετρίου πάχους ενδοστοματικών ελλειμμάτων στο κατώτερο τριτημόριο του προσώπου κατόπιν ογκολογικών εκτομών και αφαίρεσης οστικών βλαβών. Πολύ σπανιότερα προτείνεται η εφαρμογή του σε ακτινοθεραπευμένους ασθενείς. Ειδικά στις περιπτώσεις που επιβάλλεται λεμφαδενικός καθαρισμός, η μη διατήρηση της ακεραιότητας της έξω σφαγίτιδας φλέβας και των τροφοφόρων κλάδων της προσωπικής αρτηρίας καθιστά την επιβίωση του δέρματος επισφαλή, στοιχείο-μειονέκτημα που δεν έχει καθιερώσει την ευρεία και συχνή χρήση του.
Συμπεράσματα
Η θεραπεία της οστεονέκρωσης της κάτω γνάθου φαρμακευτικής αιτιολογίας αποτελεί μια συχνή αλλά και ταυτόχρονα δύσκολη πρόκληση, που επιβάλλει πολυδιάστατη αντιμετώπιση. Δεδομένου ότι η τεχνική λήψης του εν λόγω κρημνού ήταν απλή, γρήγορη, με διατήρηση της αρτηριοφλεβικής τροφοδοσίας του μυός, χωρίς να επιβαρύνει τον ασθενή με επιπλέον νοσηρότητα -μιας και η δότρια περιοχή βρίσκεται εγγύτατα του χειρουργικού πεδίου-, το μετεγχειρητικό αποτέλεσμα κρίθηκε ιδιαιτέρως ικανοποιητικό.